Bijzonder is het angelusklokje van de enige overgebleven boerderij van het vroegere landgoed Eikenburg aan de overkant van het water. Het klokje werd op het middaguur geluid om aan te geven dat het tijd was voor een (kort) gebed en werkpauze.
Aan de overkant van de Kleine Wetering voor ons zien we een boerderij met hoog aan de gevel een heel bijzonder klokje, een zogenaamd ‘angelusklokje’. De aanwezigheid van zo’n klokje geeft aan dat de boerderij een voornaam huis was: een pachtboerderij. Oorspronkelijk werd het angelusklokje om 12 uur ’s middags geluid als oproep tot het gebed met de naam ‘Angelus (Domini)’ ofwel ‘Engel des Heren’. Het gebruik is in de loop van de tijd veranderd en aangepast. Wanneer het angelusklokje op de pachthoeve om 12 uur drie keer sloeg, legden de arbeiders in het veld hun werkzaamheden neer: het was (heel even) tijd om te bidden om daarna uit te rusten en te eten, wat hier ‘schaften’ werd genoemd. De pachtboerderij, die sinds 1992 geen pachtboerderij meer is, behoorde tot de buitenplaats Eikenburg. Dit landgoed strekte zich vanaf hier (langs de Kleine Wetering) uit tot aan de Eikenburglaan (westen), de A59 (noorden) en de Veedijk (oosten). De oudste naamvermelding van Eikenburg dateert van 11 mei 1787: “het goed genaamt Eijkenburgh geleegen in de Maliscamp”. In 1777/ 1779 wordt het landgoed omschreven als “Eene schoone en welgeleegen hoeve lands met eene heerehuisinge, met plantagien en groote opgaande eijkebomen (…), geleegen onder Rosmalen ter plaatse genaamt Maliskamp.” Hierbij horen naast de hoeve (landbouwerswoning), een koestal, een paardenstal, twee schuren, een brandhuis, een bakoven, een varkenskooi, een duifhuis, een koetshuis, een binnentuin, teel- en weilanden. Enkele kaarsrechte paden van het voormalige landgoed zijn nog altijd herkenbaar in het stratenpatroon ten oosten van de Eikenburglaan.
< Vorige bord | Volgende bord >
Plattegrond:
De 12 borden zijn op de volgende plekken te vinden: